Regularnie zachwyca mnie, z jaką dokładnością nasz świat daje się opisać przy użyciu języka matematyki. Dlatego chciałabym, żeby ten język był dla młodych ludzi zrozumiały, nie budził lęku i frustracji, a był przestrzenią do samorozwoju i narzędziem do głębszego zrozumienia rzeczywistości. W czasie zajęć dużo radości daje mi celebrowanie małych (i dużych) sukcesów uczniów oraz kolekcjonowanie komentarzy rodzaju „Wow!” i „Aaa!”. Po lekcjach pielęgnuję bardziej „humanistyczną” część siebie – czytając, obserwując i odkrywając. Naukowo zajmuję się lękiem przed matematyką oraz ekonomią edukacji.
